Terwijl de kerstdagen veel meer aandacht krijgen, blijft Pasen het meest centrale feest in het kerkelijk jaar. We vieren dat Jezus Christus, gekruisigd en gestorven, is verrezen uit de dood.

In het begin van het christendom was er geen jaarlijks paasfeest. De nadruk lag op het vieren van iedere zondag, de eerste dag van de week, om te gedenken dat Jezus is opgestaan uit de dood. Het evangelie vertelt dat de leerlingen van Jezus in de vroege ochtend van de eerste dag van de week (daags na de Joodse sabbat) ontdekten dat het graf leeg was: Hij is niet hier, Hij is verrezen! Maria Magdalena en de apostelen getuigen dat zij de verrezen Heer ontmoetten. Zijn handen en voeten droegen de wonden van de spijkers van het kruis.

Nog steeds vieren we wekelijks de zondag om te gedenken dat Jezus Christus is verrezen en leeft. In de eucharistie gedenken wij Zijn kruisoffer en verkondigen wij de verrijzenis: “Als wij dan eten van dit brood en drinken uit deze beker, verkondigen wij de dood des Heren totdat Hij komt”. Iedere zondag zijn kerken daarom open en als de klokken luiden worden we uitgenodigd om samen te komen voor de viering van de zondag. Het is de uitdrukking van de verbondenheid met de levende Heer en als leden van de Kerk met elkaar. Graag nodig ik veel parochianen uit om de zondagse kerkgang in ere te herstellen, en wekelijks met méér gelovigen de verbondenheid met Christus en met elkaar tot uitdrukking te brengen. Zonder die verbondenheid zijn we geen vitale geloofsgemeenschap.

In de loop van de tijd is er naast de zondag als de dag van de Heer, het verlangen gegroeid om eens per jaar heel uitgebreid de verrijzenis van Christus te vieren. Ook in onze parochies maken we werk van het jaarlijkse Paasfeest. Op aswoensdag begon al de voorbereiding en klonk bij het askruisje de oproep van Jezus: ‘bekeert u en gelooft in het evangelie!’ Met palmzondag start de goede week op weg naar Pasen. Na witte donderdag (het laatste avondmaal van Jezus) en Goede Vrijdag (het lijden en de kruisdood van de Heer) wordt het Pasen. Bij de paaswake wordt in een donkere kerk de paaskaars met het nieuwe licht binnengedragen, ten teken van de verrijzenis van Jezus uit het graf. Op paaszondag vieren we opnieuw de verrijzenis: Hij is niet dood, Hij leeft.

Het hoogtepunt van Pasen werpt nieuw licht op ons hele leven. De liefde van Christus is sterker dan de dood en maakt duidelijk dat het iedere dag de moeite waard is om in die liefde te leven. Door echte naastenliefde en de dienst aan elkaar, maken we duidelijk dat het leven op aarde geen doodlopende weg is. Het hoogtepunt van Pasen geeft betekenis aan iedere dag van ons leven. Zelfs in tijden van oorlog en strijd mogen we in woord en daad het licht van Christus blijven benadrukken en verspreiden.

Ik hoop van harte dat velen van u Pasen als het hoogtepunt van het jaar komen meevieren. De Heer heeft door zijn kruisdood en verrijzenis de weg naar eeuwig leven open gemaakt. Dankzij Jezus is de dood niet langer het einde maar een nieuw begin. In het licht van het hoogtepunt van Pasen, mogen we iedere zondag opnieuw vieren dat Jezus leeft en dat wij met Hem mogen delen in die overwinning.

Namens het pastoraal team,
+ J. van den Hende